معنی آلبومی از حمید یعقوبی

آروم آروم

آروم آروم، کنار تو، چه شب خوبیه

آروم آروم، کنار تو، چه شب خوبیه

یعقوبی. [ی َ] (اِخ) محمدبن اسماعیل بن یوسف... یعقوبی نسفی، مکنی به ابونصر. اهل دانش و شاعر و محدث بود. میمون بن هارون کاتب از او روایت دارد. (از لباب الانساب).

یعقوبی. [ی َ] (اِ) بهترین لیمو: بهترین لیمو... لیمویی است کوچک که در بغداد آن را یعقوبی گویند. پوست آن تمام تنک و بوی آن خوشتر از لیموهای دیگر است. (فلاحت نامه).

یعقوبی. [ی َ] (اِخ) قمی. رجوع به یعقوب (میریعقوب...) شود.

یعقوبی. [ی َ بی ی / ی َ] (ص نسبی) منسوب به یعقوب. ج، یعاقبه. (ناظم الاطباء). || منسوب است به یعقوب که نام اجدادی است. (از الانساب سمعانی). || منسوب به یعقوب پیغمبر:
پیش یوسف نازش خوبی مکن
جز نیاز و آه یعقوبی مکن.
مولوی.
|| یکی از افراد فرقه ٔ یعقوبیان که معتقد به یک طبیعت بودند (مونوفیزیت). ج، یعاقبه، یعقوبیین، یعقوبیان. پیرو فرقه ٔ یعقوبیه. (یادداشت مؤلف). و رجوع به یعقوبیه و یعقوبیان شود.

یعقوبی. [ی َ] (اِخ) احمدبن ابی یعقوب بن واضح، یا احمدبن ابی یعقوب اسحاق بن جعفربن وهب بن واضح کاتب، معروف به یعقوبی و ابن واضح. از تاریخ نویسان و جغرافیون اسلامی است. در ارمنیه و هند و مصر و بلاد مغرب و دیگر کشورهای اسلامی گردش کرد. از تألیفات اوست: 1- اخبار الامم السالفه. 2- الاسماء. 3- البلدان. 4- التاریخ (معروف به تاریخ یعقوبی). و چند کتاب دیگر. وفات یعقوبی به سال 278 یا 284هَ. ق. اتفاق افتاده است. (از ریحانهالادب ج 4 ص 338). کاتب عباسی، جدش از موالی منصور و خود مردی سیاحت دوست بود و به سفرهای دور و دراز و گردش در شرق و غرب کشورهای اسلامی پرداخت و در سال 260 هَ. ق. به ارمینیه رسید و در این سیاحتش کتاب البلدان را نوشت. وی به سال 280 هَ. ق. درگذشت و آثاری دارد. (از معجم المطبوعات مصر ج 2 ستون 948). و رجوع به ابن واضح شود.

یعقوبی. [ی َ] (اِخ) دهی است از بخش حومه ٔ شهرستان یزد، واقع در هزارگزی شمال یزد، با 318 تن سکنه. آب آن از قنات است و راه فرعی به یزد دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10).

امیر یعقوبی. [اَ ی َع ْ] (اِخ) قسمی قران کشکی بوده است. (یادداشت مؤلف).

داغ یعقوبی.[غ ِ ی َ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) کوری:
چو یوسف گم شد از دیوان دادش
زمانه داغ یعقوبی نهادش.
نظامی.

یعقوبی کردن. [ی َ ک َ دَ] (مص مرکب) کنایه از عاشقی کردن. (از آنندراج).

حمید. [ح َ] (اِخ) نامی از نامهای خدای تعالی.

حمید.[ح َ] (اِخ) ابن مالک الارقط. رجوع به بارقط شود.

(صفت) منسوب به یعقوب.

357